Na drie seizoenen komt er een einde aan ons team. Althans met het vertrek van Emma naar de MD2, Abe naar de E4 en Sem naar de D6 zwaaien ook weer drie getrouwen af. Van de oorspronkelijke line-up in de F9 in het seizoen 2005-2006 zijn alleen Dore, Joran en Egon nog over. People come, people go. Een korte geschiedenis van een legensdarisch negental.
Onwennig komen de ouders en spelers van de F9 bij elkaar in de -oude- kantine op Sportpark Voordorp. De F9 is een vers gevormd team van beginnende spelers en speelsters. Leiders zijn Jan en Stefan; Roan en Stefan verzorgen de trainingen, nadat een aantal moeders in het begin de honneurs heeft waargenomen. Al snel blijkt dat we in Junior al een drijvende kracht hebben, die al enkele jaren ervaring heeft. Verder spelen Victor, Guus, Abe, Egon, Joran, Emma, Dore en Wouter in het team. In de competitie spelen we goed mee. Het keeperswerk van Victor en Abe voorkomt veel tegendoelpunten en voorin zijn Wouter en Junior goed voor bijna de voltallige productie. De anderen lopen nog wat achter in de ontwikkeling, maar gaan zienderogen vooruit. Als je terugkijkt hadden in die fase de beteren wellicht wat eerder naar andere, betere teams moeten gaan. Aan de andere kant is dit team niet met 23-0 nederlagen begonnen, zoals zoveel andere teams.
In het najaar verschijnt het eerste weblog van de F9. Wekelijks houdt Stefan/Sjaak de wedstrijden bij en verschijnen er regelmatig foto's, die vaak door Mariëlle zijn gemaakt. Menno wordt al snel de vaste scheidsrechter bij de wedstrijden die vrijwel allemaal op het krappe korfbalveld worden gespeeld. Voor de winterstop winnen we bijna alle wedstrijden, maar één wordt dik verloren (14-0 tegen 't Goy) als Victor en Junior er niet zijn. Deze wedstrijd staat nog in het geheugen van spelers en ouders gegrift. De return wordt 5-5 en daardoor worden we tweede. In de tweede seizoenshelft zpelen we tegen sterkere ploegen en is het elke week spannend. Toch staan we aan het eind van het seizoen bovenaan, onder andere door een bloedstollende wedstrijd in Zeist. Dore mist een flink deel van het seizoen omdat ze last heeft van de oren. De toernooien lopen mooi; helaas geen toernooiwinst, maar wel een mooie film van Eric en Ellen.
Het jaar erop wat wijzigingen. De F9 wordt F4. Junior gaat naar Hercules, Victor naar de E9 en daarvoor komen Guyla en Sem in de plaats. Jan gaat met Victor mee en Bas wordt ook leider. Het team leunt nog sterk op Wouter, maar de rest heeft een behoorlijke stap gemaakt. Soms wordt er geweldig gespeeld en er wordt regelmatig gewonnen. De 11-2 tegen Jonathan en de 1-8 in Wijk bij Duurstede betekenen een sensationele start. Daarna wordt het wat minder, maar de F4 blijft vooral een leuk team. Dat in de shirts van 'Reizinger' een professionele indruk maakt. Voor de winterstop worden we derde en daarna komt de F4 in zwaarder weer. De tegenstanders worden beter en we missen Wouter een tijdje vanwege een sleutelbeenbreuk. Enkele nederlagen volgen, maar in Veenendaal speelt het team eenmaal herenigd een fabuleuze partij. Toch maakt het team elke keer een stapje; de basisvaardigheden nemen toe en er wordt goed samengespeeld. En Emma ontpopt zich dit seizoen als een geweldige keeper. We beëindigen het seizoen met een paar leuke toernooien waar ook mooie prijzen worden opgehaald.
Dan het derde seizoen. Weer enkele wijzigingen. Wouter gaat naar een sterker team, Guus stopt en gaat atletieken en Guyla verhuist naar Houten en gaat bij Delta Sports spelen. De harde kern krijgt versterking van Broos, Ties en Mette. Stefan wordt hoofdleider van de E en Menno neemt zijn plek als tweede leider in. Sommige spelers zijn nieuw en het team heeft geen spelers meer die er ver bovenuit steken. En hoewel er veel verloren wordt, en soms ook stevig, is het qua voetbal misschien wel het leukste seizoen geweest. In sommige wedstrijden werd gewoon erg goed gespeeld; er werd veel samengespeeld en ook na nederlagen bleef de sfeer goed. Voor de winterstop wordt er één puntje gehaald in de eigen samenstelling en met wat hulp van de E1 zelfs een keer gewonnen. Na de winterstop gaan de onderste zes teams door en is de competitie ineens veel leuker. Tegen CDN lijkt de eerste winst op eigen kracht een feit, maar helaas loopt het anders. In de return is de E9 dan eindelijk los en komen ze met een 0-14 overwinning thuis. Daarna wordt nog gestunt tegen latere kampioen Jonathan (1-1, maar winst was verdiend geweest). Ook de slotwedstrijd wordt gewonnen, tegen Hercules, een team dat we net als Jonathan veel zijn tegengekomen.
Natuurlijk; het voetballen staat centraal in dit verhaal, dat is wat ons bindt. We waren ook op persoonlijk vlak betrokken bij elkaar. De harde kern bij de wedstrijden leefde intensief mee met de spelers en met elkaar. Hannelore werd ziek, André en Mariëlle gingen uit elkaar. Het had niet de boventoon bij de gesprekken bij de koffie 's ochtends maar het mocht er wel zijn. De F9/E4/E9 had altijd genoeg toeschouwers en chauffeurs. Dat is ook iets om blij te zijn.
En nu voelt het toch als een einde. Sem is een D-tje en er was als dispensatiespeler geen plek meer in de E. Bas gaat ook stoppen, want dochter Eva wil nu ook wel eens een seizoen aandacht van haar vader. Menno en Emma verhuizen naar de MD. En Roan gaat studeren als het goed is en dus andere dingen doen. Abe gaat naar de E4 en verlaat zijn metgezellen van de afgelopen drie jaar. En Abe was wel de bindende factor in dit blog. De schrijver was zijn vader en zal de E6 van volgend seizoen veel minder zien en ook geen verslagen meer maken.Zodat het team een volledige doorstart gaat maken. Er komen twee spelers uit de E8 bij (Floris en Micha) en Sem de Gier ui de F8 wordt de nieuwe Sem in dit team. Zijn vader Ruud heeft zich al als leider aangediend dus de toekomst is al wel verzekerd.
