Moeilijke wedstrijd E9 tegen Jonathan

De foto bij dit blogje is veelzeggend. De keeper van Jonathan had vandaag weinig te doen. En daar schort het nog aan bij onze E9. Er wordt bij vlagen leuk gespeeld en ook wel hard gewerkt, maar het ontbreekt nog aan de zogenaamde 'druk naar voren'. Het trio trainers, je weet die stuurlui aan de kant (Andre, Dirk en Sjaak) die het altijd beter weten, was het er snel over eens. Maar wat doen we eraan? Gewoon lekker blijven spelen en een keertje eens het geluk hebben op voorsprong te komen. Dat gaat het waaarschijnlijk wel lopen.

De tegenstander had vorige week stevig verloren van onze E8, maar ook al gelijkgespeeld tegen DOSC. Dus het zou pittig worden. Jonathan was inderdaad sterker en de 0-3 stand bij rust had nog wel erger kunnen zijn. Goed keeperswerk van Abe, de lat en een kamikazeredding van Ties voorkwamen erger. Voorin lieten we helaas te weinig zien en er was nog te weinig durf en inzet. In de tweede helft werd dat stukken beter. Dore, Mette en een telkens goed aansluitende Abe wisten het spel wat meer te verleggen. De combinaties worden telkens goed gezocht, het ontbreekt nog aan power in de passing en scherpte in het aanspelen. Als bijv. Ties dan nog wat meer gaat aansluiten (met Joran en Egon wel als slot op de deur) en daarmee voor een extra mannetje op het middenveld zorgt komen de kansen vanzelf. Zoals tegen de Meern waarin de E9 liet zien al prima te kunnen spelen. Broos toont wekelijks een forse inzet en als die een paar maanden meedraait wordt een een prima teamspeler. Emma was als keeper weer grandioos, het wordt een beetje saai om telkens dat te melden, maar het is gewoon zo. We moeten bijna gaan vrezen dat ambitieuze leiders/trainers van bijna selectieteams (en die lopen er genoeg rond hoor, maak je geen zorgen daarover) haar gaan scouten. De ene bal -een voorzet die bijzonder technisch vaardig werd ingetikt- was helaas onhoudbaar, waardoor de eindstand op 0-4 kwam te staan.

Volgende week de E8, die we goed kennen. Deze jongens zijn sterk begonnen aan de competitie met drie overwinningen en staan bovenaan. Ze spelen al voor het vierde jaar samen. En wij zijn elk jaar de goede, dominante spelers kwijtgeraakt. In dat opzicht beginnen we dit jaar eigenlijk weer opnieuw en als je het zo bekijkt loopt het al best goed. Na afloop werden natuurlijk de penalties genomen en de auteur van dit blogje was best wel trots op deze uitvoering van een van de spelers:

Dikke nederlaag voor E9: 6-0 bij DOSC

Jammer genoeg was de goede lijn van de afgelopen weken vandaag even gebroken. Er werd kansloos verloren met 6-0 van DOSC. Volgende keer beter

Engeltjes bezorgen E9 gelijkspel: 1-1

De competitie is begonnen met een gelukkig gelijkspel tegen Delta Sports E10. Daarmee werd de draad van vorig seizoen opgepikt toen we tegen dezelfde club speelden die toen kampioen werd (F4). Dit was een veel aardiger en sportiever team en we hebben een leuke wedstrijd gezien.

De eerste helft was voor de tegenstander uit Houten. Ze speelden feller, beter samen en hadden een paar leuke spelers. Al snel verschalkte een van deze met een boogbal Abe: 0-1. De druk bleef en kans op kans diende zich aan. Maar het het blok achterin bood tegenstand en Abe keepte solide. Voorin waren we nog niet helemaal wakker en hadden we het soms drukker met de veters strikken dan met tegenstand bieden. De coach moest in de rust dan ook de boel een beetje op scherp zetten:



In de tweede helft een geheel ander E9, dat de spirit van woensdag weer een beetje terugkreeg. Abe bracht wat meer power in de voorhoede en daardoor kwamen Mette en Sem wat meer in hun spel. Egon is nog zoekende naar zijn plekje in het veld, maar wist de bal een paar keer goed vast te houden en door te spelen. En was weer dicht bij zijn eerste goal. Een paar keer werd er een mooie combinatie opgezet, met telkens een rol voor Dore. Die overziet het allemaal heel goed, maar mag best iets meer durven. Toen ze een keer voor eigen kans ging, na een mooie combinatie met Abe en Mette passeerde ze de keeper: 1-1. Op dat moment een terechte stand omdat de E9 de tweede helft goed was begonnen. De E9 was ontwaakt. Ties was wederom weergaloos en vormt met Joran een sterk duo. Broos werkt hard en krijgt met de wedstrijd meer ritme. Emma hield haar doel schoon; waarbij de engeltjes op de lat en paal haar wel erg goed gezind waren. En de spits van Delta Sports stond niet op scherp gelukkig. Aan de andere kant kregen we ook wel weer kansen, maar met de 1-1 eindstand werden we al met al ruim beloond.

De E9 is een leuk team, met een goede sfeer en de nieuwe spelers en ouders zijn naadloos aangesloten bij de kern van vorig jaar. Iedereen doet telkens zijn stinkende best en dat is leuk om te zien. Als er wat harder geschoten kan worden en we iets meer durven in de duels zit er nog veel progressie in.

We zijn weer van start

Het bloed kruipt waar het niet gaan en dus ook in het derde jaar van dit team een weblog. De volgers van het eerste uur weten genoeg, maar voor de nieuwkomers is het wel aardig om het blog van vorig jaar eens te bekijken. Dan weten ze wat er te wachten staat.

En toch zal het anders zijn, want dit seizoen zijn er wat dingen veranderd. Van het oude team zijn zes spelers gebleven: Sem, Abe, Emma, Dore, Egon en Joran. Wouter (naar de E3), Guyla (naar Delta Sports) en Guus (atletiek) zijn opgevolgd door Broos, Ties en Mette. Bas is leider gebleven en krijgt steun van Menno. Roan is trainer gebleven gelukkig. En de razende reporter is nu slechts supporter, al is dat soms lastig, zo is al gebleken tijdens de wedstrijden.

De start van de E9 is qua cijfers niet geweldig. Maar cijfers zeggen niks. Het spel is veelbelovend en de werklust in het team is hartverwarmend gebleken. Broos en Ties voetballen voor het eerst, maar doen al goed mee. Wat heet: Ties voetbalt nu al met een soevereiniteit die aan Ruud Krol in zijn gouden jaren doet denken. Broos pikt het spel heel snel op en Mette heeft in de Champions Leaugue vorig jaar aan het echte werk kunnen ruiken, maar kan zich nu op een 7x7 veld echt uitleven. En de rest is goed uit de zomer gekomen. De twee nederlagen zijn goed te verklaren.

Tegen Focus'07 (een fusieclub uit Culemborg) ging het lange tijd gelijk op. Voor beide teams was het even zoeken naar het gevoel. En als er dan een speler is die beter is dan de rest dan maakt die het verschil. Want als je een bal van de zijkant op zo'n 20 meter van keeper Abe keihard erin kegelt kun je wel wat. Diezelfde speler zette wat teamgenoten vrij voor onze keepers en ook die konden de goals niet voorkomen. Zelf scoorden we via een felle Mette nog wel tegen. Vooral in de tweede helft was Sporting vrijwel gelijk en kon Abe een prachtige aanval over vier schijven afronden. Emma keepte weer als vanouds. Wij verbazen ons er niet meer over, maar de tegenstander viel het natuurlijk wel op. Ach: met 2-6 verliezen, dat deden we al vaker.

Gisteren in en tegen de Meern imponeerde de E9. De tegenstander had de vorige wedstrijd met 9-0 gewonnen en met licht samengeknepen billen toog het Legioen naar het Vinexdoolhof Leidsche Rijn. Tot opluchting alles en iedereen kwamen we op tijd aan en speelden we op vertrouwd kunstgras. Het spel golfde heen en weer en tegen goede kansen van de E11 van de Meern stonden schoten op de paal en voorlangs. Even dachten we dat het een Historische Avond zou worden toen Egon een vrije schotkans kreeg, maar helaas miste hij. Maar het is een kwestie van slechts weken voordat hij zijn eerste goal zal maken. Abe stond weergaloos te keepen, maar was toch kansloos bij een klutssituatie en een prachtige boogbal van de beste speler van de tegenstander. De 2-0 was geen reden voor ontspanning bij de coach van de Meern die de scheids graag voor de rust zag fluiten. In de tweede helft bleef het een open wedstrijd met kansen over en weer. Ties en Joran waren een onneembare barrière achterin. Abe, Dore en Broos liepen kilometers en speelden voortreffelijk samen. Voorin combineerden Mette, Sem en Egon er lustig op los. Kans op kans kregen we, maar geen ervan ging erin. We moeten nog wat harder gaan schieten en meer rust bewaren. Allemaal te leren van Roan. Een strakke aanval van de tegenstander ging er wel in, die de wederom vlekkeloos keepende Emma kansloos liet. 3-0 was de eindstand, dat had gewoon 4-4 of 5-5 moeten zijn want de teams waren vrijwel gelijkwaardig. Alleen jammer dat de spelers van de tegenstander het nodig vonden om vervelende opmerkingen te maken, vooral omdat we met drie meisjes spelen. We houden het er maar op dat ze jaloers zijn, want wie wil er nou niet deze drie werelddames in het team hebben.

Zaterdag begint de competitie; het zal niet makkelijk worden tegen soms sterke en grote tegenstanders, maar het vertoonde spel geeft alle vertrouwen.