Het bloed kruipt waar het niet gaan en dus ook in het derde jaar van dit team een weblog. De volgers van het eerste uur weten genoeg, maar voor de nieuwkomers is het wel aardig om het blog van vorig jaar eens te bekijken. Dan weten ze wat er te wachten staat.
En toch zal het anders zijn, want dit seizoen zijn er wat dingen veranderd. Van het oude team zijn zes spelers gebleven: Sem, Abe, Emma, Dore, Egon en Joran. Wouter (naar de E3), Guyla (naar Delta Sports) en Guus (atletiek) zijn opgevolgd door Broos, Ties en Mette. Bas is leider gebleven en krijgt steun van Menno. Roan is trainer gebleven gelukkig. En de razende reporter is nu slechts supporter, al is dat soms lastig, zo is al gebleken tijdens de wedstrijden.
De start van de E9 is qua cijfers niet geweldig. Maar cijfers zeggen niks. Het spel is veelbelovend en de werklust in het team is hartverwarmend gebleken. Broos en Ties voetballen voor het eerst, maar doen al goed mee. Wat heet: Ties voetbalt nu al met een soevereiniteit die aan Ruud Krol in zijn gouden jaren doet denken. Broos pikt het spel heel snel op en Mette heeft in de Champions Leaugue vorig jaar aan het echte werk kunnen ruiken, maar kan zich nu op een 7x7 veld echt uitleven. En de rest is goed uit de zomer gekomen. De twee nederlagen zijn goed te verklaren.
Tegen Focus'07 (een fusieclub uit Culemborg) ging het lange tijd gelijk op. Voor beide teams was het even zoeken naar het gevoel. En als er dan een speler is die beter is dan de rest dan maakt die het verschil. Want als je een bal van de zijkant op zo'n 20 meter van keeper Abe keihard erin kegelt kun je wel wat. Diezelfde speler zette wat teamgenoten vrij voor onze keepers en ook die konden de goals niet voorkomen. Zelf scoorden we via een felle Mette nog wel tegen. Vooral in de tweede helft was Sporting vrijwel gelijk en kon Abe een prachtige aanval over vier schijven afronden. Emma keepte weer als vanouds. Wij verbazen ons er niet meer over, maar de tegenstander viel het natuurlijk wel op. Ach: met 2-6 verliezen, dat deden we al vaker.
Gisteren in en tegen de Meern imponeerde de E9. De tegenstander had de vorige wedstrijd met 9-0 gewonnen en met licht samengeknepen billen toog het Legioen naar het Vinexdoolhof Leidsche Rijn. Tot opluchting alles en iedereen kwamen we op tijd aan en speelden we op vertrouwd kunstgras. Het spel golfde heen en weer en tegen goede kansen van de E11 van de Meern stonden schoten op de paal en voorlangs. Even dachten we dat het een Historische Avond zou worden toen Egon een vrije schotkans kreeg, maar helaas miste hij. Maar het is een kwestie van slechts weken voordat hij zijn eerste goal zal maken. Abe stond weergaloos te keepen, maar was toch kansloos bij een klutssituatie en een prachtige boogbal van de beste speler van de tegenstander. De 2-0 was geen reden voor ontspanning bij de coach van de Meern die de scheids graag voor de rust zag fluiten. In de tweede helft bleef het een open wedstrijd met kansen over en weer. Ties en Joran waren een onneembare barrière achterin. Abe, Dore en Broos liepen kilometers en speelden voortreffelijk samen. Voorin combineerden Mette, Sem en Egon er lustig op los. Kans op kans kregen we, maar geen ervan ging erin. We moeten nog wat harder gaan schieten en meer rust bewaren. Allemaal te leren van Roan. Een strakke aanval van de tegenstander ging er wel in, die de wederom vlekkeloos keepende Emma kansloos liet. 3-0 was de eindstand, dat had gewoon 4-4 of 5-5 moeten zijn want de teams waren vrijwel gelijkwaardig. Alleen jammer dat de spelers van de tegenstander het nodig vonden om vervelende opmerkingen te maken, vooral omdat we met drie meisjes spelen. We houden het er maar op dat ze jaloers zijn, want wie wil er nou niet deze drie werelddames in het team hebben.
Zaterdag begint de competitie; het zal niet makkelijk worden tegen soms sterke en grote tegenstanders, maar het vertoonde spel geeft alle vertrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten