Spectaculair slot competitie: 6-5 winst op Hercules E10

Ok, de E9 was vandaag versterkt met Willem en Sten, maar dat deed niks af aan de goede prestatie tegen de ploeg die eigenlijk kampioen had moeten worden vandaag. Aangezien ze vorige week van Jonathan hadden verloren, zat dat er niet meer voor ze in, want Jonathan speelde vandaag tegen CDN. Een niet al te ingewikkelde opgave volgens mij.

De twee ploegen maakten er een hele leuk, spannende en sportieve wedstrijd van. Het scoreverloop was spectaculair, maar nóg meer spektakel was de eerste goal van Egon. Hij opende de score: 1-0. Scheidrechter André kon zijn ogen niet geloven en vond het eigenlijk een eigen goal, maar wij tellen hem bij Egon. Via twee goede uitvallen maakte Hercules 1-2, ballen waar Abe, die de hele wedstrijd keepte, niet veel aan kon doen. Ties en Joran konden het verder goed behappen en Willem heerste over het veld. De broers Ties en Willem wisten soms al elkaar goed te vinden en ook voorin waren er prima combinaties. Sten stond honkvast op links en was goed aanspeelbaar. Hij schoot na een prima pass van Willen van afstand Sporting weer naast onze buren. Voor de rust wist Willem de score zelfs naar 3-2 te tillen en daarmee gingen we wisselen.

In de tweede helft werd het snel 4-2 door wederom Sten en kregen we veel kansen. Mette werkte weer keihard en was ongelukkig in de afronding. Ook Sem was er dichtbij en bijna had Joran ook zijn een eerste goal gemaakt gemaakt. Daarna was er een periode voor Hercules en wisten ze tot 4-4 terug te komen. Uit de aftrap ging Willem solo door en schoot hij Sporting op 5-4. Even later was het weer Sten die scoorde en die 6-4 leek de eindstand te worden. In de slotminuut was het toch nog een keer Hercules, maar verder dan 6-5 kwamen ze niet.

Een prachtig einde van een tweede seizoenhelft die prima is verlopen. Vier keer wisten we een nederlaag te voorkomen en slechts één keer zijn we echt afgedroogd. Nog één keer een toernooi en het kamp en het seizoen zit erop. Jammer nu het weer net zo lekker aan het worden is.

Rondom het voetbal

Natuurlijk gaat het om de wedstrijden bij onze helden, maar rond die wedstrijden is er genoeg te beleven. Zo hadden we vorige week het accuincident van Ronald, waardoor het wachtend kwartet samen met Monique met een taxi naar Utrecht terug moest (mooi plaatje van Monique). Gisteren konden we weer eens genieten van de feitenkennis van Emma en Abe. Het pingpongde heen en weer totdat op een een gegeven moment de laatste verzuchtte: 'dat die speler 86 kg is, ja dát weet ik niet hoor'. Emma wist het wel.



En omdat we te vroeg waren bij Delta Sports waren we getuige van de 'indrukwekkende' wedstrijd tussen Delta Sports MC2 en Hoograven MC1 (zie foto). Eerstgenoemde ploeg was beter, maar vermeld moet worden dat onze MC2 daar met 9-0 van won. Desondanks konden de meiden van Hoograven wel iets terugdoen en tegenscoren (het werd uiteindelijk 7-3). Terwijl wij nog wat duf achter de koffie zaten te lurken klonk het achter ons uit de mond van Broos: 'de islam heeft gescoord'.

Betere tegenstander verslaat eindelijk E9: 6-1

Delta Sports E10 had nog niet van onze E9 gewonnen dit seizoen. Twee keer werd het thuis gelijk (1-1 en 3-3). Die laatste wedstrijd speelden we maar met vier eigen spelers. Vandaag waren we helemaal compleet. Delta Sports vecht met Hercules en Jonathan voor de titel; wij zijn echt van de onderste plek weg en zullen 5e gaan worden. Toch was het legioen benieuwd of de goede wedstrijd van vorige week een vervolg kon krijgen.

We begonnen met een eerste verrassing: Egon ging op het doel en bleef daar de hele wedstrijd staan. Af en toe was het voor hem nog lastig om de bal op te pakken met de handen, maar verder deed hij het prima. Emma en Abe speelden daardoor weer eens samen en dat betaalde zich snel uit. Een pass van Dore werd door Emma prima verwerkt en haar pass op Abe was perfect. Die behield het overzicht en de kalmte en joeg de bal via de onderkant van de lat in het doel: 0-1. Een tweede verrassing dus en zouden we weer gaan stunten? Nee, helaas niet. Een minuut later was het 1-1 en niet heel veel daarna stond het 2-1. De tegenstander had een paar snelle en balvaardige buitenspelers en daar waren we niet tegen opgewassen. Toch kregen we via Emma en Dore nog twee prima kansen op de 2-2. Ondanks de tegenwind kwamen we er goed uit en was er sprake van een echte wedstrijd. Vlak voor de rust maakte Delta Sports 3-1 en dat was eigenlijk de genadeklap. De derde verassing was de scheidsrechter: Delta Sports kon er geen leveren en Menno was niet te beroerd om te fluiten. Dat deed hij uiteraard vlekkeloos.

In de tweede helft liep het allemaal wat minder helaas. We dachten dat de meewind wel zou helpen om de tegenstander op afstand te houden, maar dat ging niet door. Slecht speelden we niet, maar de tegenstander was net even iets beter en vooral zoals de kenners Menno en Wim wisten te melden: feller. Aan Mette en Broos lag het niet. Mette buffelde en liet zich niet imponeren door de laatste man die 160 cm mat en zeker op basis van zijn schot niet echt voor dispensatie in aanmerking hoefde te komen. Broos gaat met de week beter spelen en speelde een uitstekende partij. Maar dat weerhield de tegenstander niet om er nog drie in te schieten. Dus werd het 6-1. We kregen nog wel een paar halve kansen maar de winst voor de tegenstander was echt verdiend.

Volgende week de laatste wedstrijd tegen Hercules dat tegen ons waarschijnlijk de bloemen kan gaan ophalen. Net als vorig jaar toen we ook het seizoen eindigden tegen de kampioen. We gaan er een leuke wedstrijd van maken. Voorlopig hebben we nog maar één toernooi. Maar misschien kunnen we op de resterende dagen nog zelf iets organiseren of een vriendschappelijke wedstrijd gaan spelen.

Sterk optreden leidt tot verdiende remise: 1-1

Vandaag trad de E9 voor de derde keer aan tegen Jonathan E10. Dit team was inmiddels de koploper in de competitie. Het werd na een uitstekende en bloedstollende wedstrijd een volledig verdiend gelijkspel. Na een kansloze 0-4 en 1-11 thuis werd het dit keer in Zeist 1-1.

We begonnen met de kersverse kampioen uit de E8 in de gelederen, Noam. Hij viel in voor Egon. Verder was iedereen er. We speelden acht tegen acht op een goed bespeelbaar veld, waar de stevige wind van opzij over dwarrelde. De start was goed, er werd gestreden en goed verdedigd, maar toch was het al snel na een rommelige situatie voor Abe's goal 1-0. Aan de kant werd lichtje gevreesd voor een afstraffing. De laatste wedstrijden had Jonathan van Hercules en Delta Sports gewonnen, dus die waren in de winning mood. Maar de E9 rechtte de rug. Onder aanvoering van de subliem spelende Noam trokken we naar voren. De dames in de voorhoede waren goed aanspeelbaar en op het middenveld was Broos zeer sterk bezig. Fel maar fair in de duels, rustig spelend waar mogelijk en opruimend waar nodig. Joran en Ties hielden het achterin goed schoon, maar Abe moest toch veel ingrijpen. Dat deed hij vlekkeloos. Samen met Emma en Dore hadden ze invallend bij de E10 met 18-0 verloren, dus tegengoals hadden ze genoeg gehad. Sem moest een paar keer worden aangemoedigd maar ging daarna ook lekker meedoen met zijn team. Na een goed aanval schoot Emma tegen de keeper en de terugspringende bal plaatste Noam met een prachtige boogbal precies onder de lat: 1-1. Even later gaf hij Emma na een mooie solo een hele mooie kans, maar helaas ging die er niet in. De groene brigade begon onrustig te worden. Sporting'70 was een walkover naar de kampioenswedstrijd van volgende week? Mooi niet dachten onze helden.

In de tweede helft ging Sporting brutaal voor de overwinning. Soms stonden we met 5 man in de aanval. Dat er geen goal inging was een klein wonder. De mooiste kans was voor Abe, die de bal uitstekend inschoot, maar de keeper van Jonathan hield hem heel goed tegen. Aan de andere kant waren er ook kansen. Maar daar stond Emma foutloos te keepen. En zo vielen er geen goals. De wedstrijd werd wel ruwer; eerst kreeg Ties een elleboog in zijn gezicht en daarna werd Noam een bloedlip geslagen. De scheidsrechter was niet opgewassen tegen dit gedrag en de gemoederen liepen even op. Na een vlot fluitsignaal was het snel gesust en konden we gelukkig nog in een goede sfeer strafschoppen nemen.

Het mooiste compliment kwam van Noam die vond dat het team onherkenbaar was met het begin van het seizoen. In de tweede helft viel hij ook niet meer op, de rest had zich opgetrokken aan het niveau. Een overwinning was mooi geweest, en niet onverdiend, maar het het spel en de inzet waren de supporters meer dan tevreden. Nog twee wedstrijden tegen vergelijkbare ploegen. Die moeten we net zo gaan spelen als vandaag om het goede gevoel vast te houden. De uitslag is dan niet zo belangrijk.