Het slotwoord van Bas

Ondanks dat de eindstand anders doet vermoeden (0-7), heeft onze E9 een leuke en aardige wedstrijd kunnen spelen tegen Hercules E10 afgelopen zaterdag. De coach van Hercules kwamen we de afgelopen seizoenen al vaker tegen en ik moet zeggen dat de eindstanden zeer wisselend zijn (deze keer trok hij aan het langste eind). Egon kon wegens ziekte er helaas niet bij zijn.

Desalniettemin wisten de overige 8 spelers, goed gewapend tegen de kou met handschoenen en trainingsbroeken, er een boeiende wedstrijd van te maken. De tactische wissel van invaller Noah uit de E6 bleek een gouden greep. Hij nam het E9-team op sleeptouw. De schoten op het doel van de tegenstander vlogen om de oren, maar het mocht niet baten. De keeper van Hercules was weergaloos en wist uiteindelijk de nul te houden. Een eindstand van 4-7 had zeker niet misstaan.

Kortom toch nog een aardige afsluiter van een moeilijke en zware eerste seizoenshelft. Na de winterstop hoop ik dat we meer gelijkwaardige tegenstanders gaan treffen, dat maakt het voor eenieder leuker, toch !

Wachten op het voorjaar!

Vandaag een verwachte nederlaag tegen Hercules E10. Onze helden van de E9 moesten er zeven doorlaten en konden helaas zelf niet scoren. Delta Sports haalde met maar liefst 13-0 uit tegen CDN en daardoor zijn we voorlaatste geworden. We zaten bij te veel betere teams ingedeeld, die flink uithaalden. Toch heb ik bij vlagen prima voetbal gezien van het team. Mette, Ties en Broos moesten worden 'ingepast' en het vertrek van Wouter scheelt natuurlijk ook. Die was vaak in zijn eentje goed voor een aantal goals en een dikke voorsprong. Nu wordt er veel meer samengespeeld en in elke wedstrijd hebben we dan ook kansen gekregen.

De tweede helft uit bij De Bilt vond ik de E9 prima spelen. Als die vorm wordt vastgehouden kunnen we in een nieuwe poule, met minder sterke teams, goed gaan meedraaien. Nu eerst vakantie en dan weer met goede moed het jaar in.

Derde 13-klapper tegen E9 in Austerlitz

Vorig jaar hadden we wat met de '6'in de uitslagen. We wonnen een aantal keren met 6-2 en verloren ook een paar keer met die cijfers. Dit jaar pakken we het iets groter aan en zijn we naar de '13'gegaan. Na de nederlagen (13-1) tegen de E8 en (13-0 tegen) DEV Doorn E2 was het nu dezelfde score tegen Austerlitz E1. De E1, meer E-teams hebben ze niet. Volgens correspondent Abe speelden ze slimmer en waren er ook een paar goede spelers. De 5-0 ruststand liep op naar 13-0, wat na de goede reeks van de laatste wedstrijden een beetje jammer was. Volgende week oefenen we tegen de E10 en daarna wachten nog twee zware wedstrijden tegen Hercules (E9 en E10). Na de winterstop gaan we tegen wat gelijkwaardige teams spelen. Het is jammer dat veel teams zich een beetje behoudend inschrijven in de derde klasse, waardoor dit krachtsverschil ontstaat.

E9 krijgt te weinig tegen CDN: 3-2

Twee ploegen die het zwaar hebben in de competitie, ontmoetten elkaar in een mistig en koud Driebergen. Coach Bas zat op Schiermonnikoog dus nam Menno de honneurs waar. De vorige keer leverde dat winst op, zij het dat we iets versterkt waren. Nu deden de resterende acht helden het op eigen kracht. We waren ruim op tijd en dronken nog wat koffie in de kantine. Hetgeen de vrijwilliger die bardienst had gelegenheid gaf om haar favoriete schrijver eens live te spreken. Wij waren blij dat dezelfde Ronald de waterzak bewaakte en zorgde dat deze ijsvrij bleef. De andere ouders (Wim, Moniek, Mariëlle, Margreet (met muts), Wim en Stefan) stonden te kleumen aan de rand van het mooie kunstgrasveld.



We begonnen met zeven tegen zeven en dat wisselde zo af en toe nog eens, omdat er links en rechts wel eens een speler afhaakte. CDN had alle wedstrijden tot dusver verloren en was in het begin ook de mindere van onze E9. Er waren alleen geen echte kansen, behalve een regen aan corners. Toch maar eens op oefenen? Achterin kreeg keeper Abe weinig te doen, maar de spits van CDN stond wel iedere keer op scherp (en ook vrij). Eén keer kon hij nog gestopt worden, maar vlak voor rust was het toch raak: 1-0. Niet echt verdiend, maar wel de realiteit. Na de wisseling van helft werd het wat gelijkwaardiger. Kansen over en weer, maar door een snelle tweede uitval werd het 2-0 voor CDN. De spanning bij de begeleiding van de tegenstander nam toe; zou het ze lukken? Wij schreeuwden, binnen de SIRE-normen, onze kroost naar een beter resultaat. De druk nam toe, Mette en Abe misten geluk bij vrije schietkansen en de keeper van de tegenstander liet ook geen enkel balletje los. En toen kwam een bal, die volgens Emma voor de lijn was, maar toch geteld werd: 3-0. Even waren we bang dat onze spelers het zouden laten lopen en Wim riep geëmotioneerd: 'ik ga naar huis'. Goed voor hem dat het een opwelling was. Nadat een aanval van CDN was afgeslagen, passte Abe zuiver op Dore, die een vrij veld voor zich had. Maar nog wel 40 meter te gaan had. En dit keer deed ze het zelf, en hoe. Geheel in de stijl van Wouter speerde ze naar voren, liet alle verdedigers kansloos en schoof de bal gedecideerd door de benen van de keeper. 'Het kan nog' riep deze verslaggever (zich afvragend of hij de norm nog haalde). En inderdaad kon het nog; Ties en Mette kregen goede kansen en vlak voor tijd was het weer Dore die de bal in het doel schoof. Als we allemaal ons vizier zo scherp hadden gehad hadden we kunnen winnen.

Hoewel we minimaal een gelijkspel verdiend hadden, was het zeker een leuke wedstrijd. We zijn niet opgewassen tegen tweedejaars E-tjes die al combinerend de score doen oplopen. Volgende week wacht ons er weer zo één (Austerlitz). Dit soort tegenstanders is leuk om tegen te spelen; ook zij bestaan voor een deel uit beginnende spelers. Vandaag verdiende iedereen een compliment omdat er ondanks de kou hard werd gewerkt. Toch mag -naast uitblinkster Dore- ook Egon nog apart genoemd worden; hij speelde hartstikke goed. Was niet te passeren, gaf goede passes en straalde rust en overzicht uit. Goed gedaan jochie.

Retrotas

Het schoot na de wedstrijd niet echt op met een aantal spelers, dus hadden we alle tijd om de prachtige sporttas van Broos te bewonderen. Een echte retro-Puma tas. Het lijkt mij slechts een kwestie van tijd dat deze tassen weer in de handel komen en voor een astronimisch bedrag van eigenaar zullen wisselen. Broos was niet te beroerd om ermee te poseren; dank je Broos.

E9 toont karakter en vooruitgang

Na de unieke wedstrijd van vorige week stond de E9 tegen de Bilt E8 weer helemaal op eigen benen. Het was vandaag niet de enige De Bilt-sporting confronatie. Ook de E5, de E6 en de D2 speelden tegen onze oosterburen. Iedereen was aanwezig, dus ook Dore weer die een aantal keren had moeten missen. Ze was weer helemaal terug en liep weer vele kilometers. En ook de anderen speelden vandaag met volle inzet. Na de afdroogpartijen van de afgelopen weken was het elan van de bekerwedstrijd in/bij De Meern weer helemaal terug. In de eerste helft hield Egon bijna in zijn eentje De Bilt van het scoren af, hij was niet te passeren. Toch viel na dik een kwartier de 1-0, een goed ingeschoten bal die Abe niet kon stoppen. Dat leek de ruststand te worden, maar een dekkingsfoutje in de laatste minuut betekende de 2-0. En dat was jammer, want er werd al best aardig gespeeld. Echte kansen kregen we niet, maar de E9 deed prima mee. We waren wel een beetje bang dat het in de tweede helft op zou zijn, maar niets was minder waar. Onze helden deden een schepje er bovenop en kwamen steeds verder opzetten. Dat leverde kansen op. Mette stond niet meer alleen en er werd goed over de vleugels gespeeld. Ties en Joran durfden mee naar voren te gaan en met Abe op het middenveld kwam er meer druk op de tegenstander. Broos en Sem bleven ook goed doorgaaan en zo was het heel leuk om te zien. Zo leuk dat de reporter de wedstrijd van de ME1 liet schieten. Toch was het De Bilt dat het eerste (weer) scoorde, dat hoort bij wat meer risico nemen. Verder was Emma weer klemvast zoals we haar kennen (zie foto). Uit een van de goede combinaties kreeg Abe de bal en schoof deze gedecideerd in de hoek: 3-1. Verder kwamen we niet en uit een warrige corner (iedereen dacht dat het een uittrap was) maakte De Bilt slim 4-1. De stand was wat geflatteerd, maar op deze manier spelen maakt het verliezen niet erg. Goed gedaan allemaal.

Gelegenheidsformatie haalt eerste winst: 6-4

Het nadeel van spelen in de vakantie is dat je altijd met afwezigen zit. Bas was er niet en zelfs de reporter heeft het allemaal van horen zeggen. De invallers voor de drie afwezigen (Joran, Sem en Broos), Daniël, Luuk en David trokken de E9 mee naar hun eerste winst in de competitie. Een 3-2 ruststand werd gevolgd door een 6-4 winst. Leuk voor de cijfers. Volgende week uit tegen de Bilt, een ploeg die ook gelijk speelde tegen Delta Sports dus daar moeten mogelijkheden liggen.

Wisselend succes in oefenpotjes

De eerste winst van het seizoen is binnen. We speelden onderling tegen ME1 en ME2 en tegen de tweede ploeg werd het 2-0 door twee doelpunten van Mette. Jammer genoeg kreeg de E10 te weinig spelers op de been om mee te doen, anders was het een echt toernooitje geworden. De E10 was op de training dinsdag ervoor trouwens ook al verschalkt. Het spel was nog niet echt goed trouwens. De ME2 bestaat uit beginnende speelsters en heeft echt alles verloren dit jaar. De E9 was veel sterker en had veel meer moeten en kunnen scoren. We vergaten nog wel eens de ruimte aan de zijkanten goed te benutten en wat een punt blijft is het doorzetten als je de bal hebt aangeraakt. De beide doelpunten vielen uit goede combinaties en daarmee is weer aangetoond dat het er wel inzit. En met Dore weer erbij wordt de aanval ook weer sterker.

De MEI verpulverde de ME2 met 6-0 en toen moesten wij tegen de MEI. Het team van Josefine, de zus van Abe. Voor wie moest ik nu zijn? Voor allebei, dus floot ik maar. Toch was ik iets meer met de E9 bezig, toch nog een beetje mijn team. Wout, de leider van de ME1, had twee meisjes van de ME2 gevraagd om mee te doen, en dat werkte verlammend op onze spelers. Die werden overvleugeld door de dames van de ME1, die overigens allemaal tweedejaars E zijn en twee speelsters zelfs eigenlijk al D-tjes. Ze spelen al langer samen en hebben in Liesje en Isa twee echte klasse speelsters. Abe deed stinkend zijn best en wist zijn zus wel te passeren, maar tegen het verdedigingsduo Pien/Maike was hij niet opgewassen. Emma speelde zich bij de leiders van de ME1 in de kijker door weer prima te keepen, maar moest toch drie doelpunten toestaan. Dat was een verdiende stand; al zijn de MEIden in de competitie zelden zo effectief in het afronden als vandaag tegen de E9.

Zaterdag een zware partij tegen Aurora E1!. Het enige E-team van die club, dat wel, maar een van de teams in de kop van de competitie. Gewoon weer lekker proberen te spelen en weer wat goaltjes proberen te maken. Wel met enkele vervangers, want Broos, Joran en Sem zijn er niet. Menno zal als leider optreden.

Hup Menno!

Net als vorig jaar zit de invalleider annex vaste scheids Menno weer ruim een week in Hoogeveen gebogen over het schaakbord. Voor wie het nog niet weet: Menno behoort tot de subtop van Nederland (beste 30 schakers van het land). Na drie wedstrijden heeft Menno een 50% score (1 winst, 1x gelijk en 1x verlies, en dat was tegen een wereldtopper). De winstpartij is hier na te spelen.

Beter spel uit zich niet in de score: 0-13

De reporter was er niet bij vandaag, maar uit betrouwbare bron hoorde hij dat de E9 steeds beter gaat spelen. Tegen de tweedejaars E-tjes uit Doorn was dat nog niet voldoende voor een goed resultaat. Maar de E9 verschafte zich kansen, kwam zelf aan voetballen toe en miste helaas een penalty. De tegenstander maakte er dertien, niet eens zo onlogisch op 13 oktober. Volgende week spelen we onderling tegen andere Sportingteams (E10, ME-teams). Dan kunnen we verder schaven aan het spel.

E9 wordt overklast, maar blijft lachen

Nog maar een jaar geleden (toen wij F4 waren en de E8 de F3 was) waren de beide teams die vandaag op het hoofdveld speelden redelijk aan elkaar gewaagd. Er is in de achterliggende maanden wel het nodige gebeurd. De E9 kreeg drie nieuwe spelers en moet eigenlijk opnieuw beginnen. De E8 kreeg een ervaren trainer, die twee maal per week traint en de spelers een vaste plek heeft gegeven. Dat in de E8 goede spelers zitten wisten we al; Noam, Joep en Marin hebben regelmatig meegespeeld met ons. Ook hebben Abe en Emma vaak met hun meegedaan, dus onbekenden waren we niet van elkaar. Maar dit team is al vier jaar bij elkaar en nu lijken daar de puzzelstukjes te gaan passen. Zo ver is onze E9 niet, en dat geeft niks. Dat er vandaag een 13-1 nederlaag uit zou rollen had ik vooraf niet gedacht, maar we hebben nog weinig tegen een zo goed spelend team gespeeld. Als Emma er niet had gestaan was het richting de twintig goals gegaan. Gelukkig maar dat het Sporting is en hopelijk wordt 'onze' E8 kampioen in de poule. En die ene goal was na drie wedstrijden 'droog' staan wel weer eens fijn. Goed gedaan hoor.

We zullen nog een paar van deze 'stevige' wedstrijden krijgen in deze poule. Er lijken nog twee tegenstanders te komen die van vergelijkbare sterkte zijn. Als je ziet hoe vrolijk iedereen de kleedkamers uitkomt dan zal dat alles het plezier niet bederven. Jullie spelen goed samen en doen goed je best, maar het ontbreekt nog een beetje aan kracht en ervaring. Dat zal vanzelf komen.

Dikke nederlaag voor E9

door Abe
Op sporting, tegen sporting en 13-1. Namelijk de E8 een strijd tegen de E9. Op het begin bleef het even 0-0, maar algauw werd het alweer 1-0. Daarna bleef het maar doorgaan voor de E8. Later, na rust was het 9-0. Toen kwam de E9 in actie. Na een combinatie kwam Abe tot schot en in de rebound scoorde Ties toch de 9-1. Maar toen was de E8 boos geworden en scoorde tot de 13-1. Toen floot de scheids Arie de wedstrijd af. Emma de hele wedstrijd op keep voor een keer. En de E8 viert feest.

Moeilijke wedstrijd E9 tegen Jonathan

De foto bij dit blogje is veelzeggend. De keeper van Jonathan had vandaag weinig te doen. En daar schort het nog aan bij onze E9. Er wordt bij vlagen leuk gespeeld en ook wel hard gewerkt, maar het ontbreekt nog aan de zogenaamde 'druk naar voren'. Het trio trainers, je weet die stuurlui aan de kant (Andre, Dirk en Sjaak) die het altijd beter weten, was het er snel over eens. Maar wat doen we eraan? Gewoon lekker blijven spelen en een keertje eens het geluk hebben op voorsprong te komen. Dat gaat het waaarschijnlijk wel lopen.

De tegenstander had vorige week stevig verloren van onze E8, maar ook al gelijkgespeeld tegen DOSC. Dus het zou pittig worden. Jonathan was inderdaad sterker en de 0-3 stand bij rust had nog wel erger kunnen zijn. Goed keeperswerk van Abe, de lat en een kamikazeredding van Ties voorkwamen erger. Voorin lieten we helaas te weinig zien en er was nog te weinig durf en inzet. In de tweede helft werd dat stukken beter. Dore, Mette en een telkens goed aansluitende Abe wisten het spel wat meer te verleggen. De combinaties worden telkens goed gezocht, het ontbreekt nog aan power in de passing en scherpte in het aanspelen. Als bijv. Ties dan nog wat meer gaat aansluiten (met Joran en Egon wel als slot op de deur) en daarmee voor een extra mannetje op het middenveld zorgt komen de kansen vanzelf. Zoals tegen de Meern waarin de E9 liet zien al prima te kunnen spelen. Broos toont wekelijks een forse inzet en als die een paar maanden meedraait wordt een een prima teamspeler. Emma was als keeper weer grandioos, het wordt een beetje saai om telkens dat te melden, maar het is gewoon zo. We moeten bijna gaan vrezen dat ambitieuze leiders/trainers van bijna selectieteams (en die lopen er genoeg rond hoor, maak je geen zorgen daarover) haar gaan scouten. De ene bal -een voorzet die bijzonder technisch vaardig werd ingetikt- was helaas onhoudbaar, waardoor de eindstand op 0-4 kwam te staan.

Volgende week de E8, die we goed kennen. Deze jongens zijn sterk begonnen aan de competitie met drie overwinningen en staan bovenaan. Ze spelen al voor het vierde jaar samen. En wij zijn elk jaar de goede, dominante spelers kwijtgeraakt. In dat opzicht beginnen we dit jaar eigenlijk weer opnieuw en als je het zo bekijkt loopt het al best goed. Na afloop werden natuurlijk de penalties genomen en de auteur van dit blogje was best wel trots op deze uitvoering van een van de spelers:

Dikke nederlaag voor E9: 6-0 bij DOSC

Jammer genoeg was de goede lijn van de afgelopen weken vandaag even gebroken. Er werd kansloos verloren met 6-0 van DOSC. Volgende keer beter

Engeltjes bezorgen E9 gelijkspel: 1-1

De competitie is begonnen met een gelukkig gelijkspel tegen Delta Sports E10. Daarmee werd de draad van vorig seizoen opgepikt toen we tegen dezelfde club speelden die toen kampioen werd (F4). Dit was een veel aardiger en sportiever team en we hebben een leuke wedstrijd gezien.

De eerste helft was voor de tegenstander uit Houten. Ze speelden feller, beter samen en hadden een paar leuke spelers. Al snel verschalkte een van deze met een boogbal Abe: 0-1. De druk bleef en kans op kans diende zich aan. Maar het het blok achterin bood tegenstand en Abe keepte solide. Voorin waren we nog niet helemaal wakker en hadden we het soms drukker met de veters strikken dan met tegenstand bieden. De coach moest in de rust dan ook de boel een beetje op scherp zetten:



In de tweede helft een geheel ander E9, dat de spirit van woensdag weer een beetje terugkreeg. Abe bracht wat meer power in de voorhoede en daardoor kwamen Mette en Sem wat meer in hun spel. Egon is nog zoekende naar zijn plekje in het veld, maar wist de bal een paar keer goed vast te houden en door te spelen. En was weer dicht bij zijn eerste goal. Een paar keer werd er een mooie combinatie opgezet, met telkens een rol voor Dore. Die overziet het allemaal heel goed, maar mag best iets meer durven. Toen ze een keer voor eigen kans ging, na een mooie combinatie met Abe en Mette passeerde ze de keeper: 1-1. Op dat moment een terechte stand omdat de E9 de tweede helft goed was begonnen. De E9 was ontwaakt. Ties was wederom weergaloos en vormt met Joran een sterk duo. Broos werkt hard en krijgt met de wedstrijd meer ritme. Emma hield haar doel schoon; waarbij de engeltjes op de lat en paal haar wel erg goed gezind waren. En de spits van Delta Sports stond niet op scherp gelukkig. Aan de andere kant kregen we ook wel weer kansen, maar met de 1-1 eindstand werden we al met al ruim beloond.

De E9 is een leuk team, met een goede sfeer en de nieuwe spelers en ouders zijn naadloos aangesloten bij de kern van vorig jaar. Iedereen doet telkens zijn stinkende best en dat is leuk om te zien. Als er wat harder geschoten kan worden en we iets meer durven in de duels zit er nog veel progressie in.

We zijn weer van start

Het bloed kruipt waar het niet gaan en dus ook in het derde jaar van dit team een weblog. De volgers van het eerste uur weten genoeg, maar voor de nieuwkomers is het wel aardig om het blog van vorig jaar eens te bekijken. Dan weten ze wat er te wachten staat.

En toch zal het anders zijn, want dit seizoen zijn er wat dingen veranderd. Van het oude team zijn zes spelers gebleven: Sem, Abe, Emma, Dore, Egon en Joran. Wouter (naar de E3), Guyla (naar Delta Sports) en Guus (atletiek) zijn opgevolgd door Broos, Ties en Mette. Bas is leider gebleven en krijgt steun van Menno. Roan is trainer gebleven gelukkig. En de razende reporter is nu slechts supporter, al is dat soms lastig, zo is al gebleken tijdens de wedstrijden.

De start van de E9 is qua cijfers niet geweldig. Maar cijfers zeggen niks. Het spel is veelbelovend en de werklust in het team is hartverwarmend gebleken. Broos en Ties voetballen voor het eerst, maar doen al goed mee. Wat heet: Ties voetbalt nu al met een soevereiniteit die aan Ruud Krol in zijn gouden jaren doet denken. Broos pikt het spel heel snel op en Mette heeft in de Champions Leaugue vorig jaar aan het echte werk kunnen ruiken, maar kan zich nu op een 7x7 veld echt uitleven. En de rest is goed uit de zomer gekomen. De twee nederlagen zijn goed te verklaren.

Tegen Focus'07 (een fusieclub uit Culemborg) ging het lange tijd gelijk op. Voor beide teams was het even zoeken naar het gevoel. En als er dan een speler is die beter is dan de rest dan maakt die het verschil. Want als je een bal van de zijkant op zo'n 20 meter van keeper Abe keihard erin kegelt kun je wel wat. Diezelfde speler zette wat teamgenoten vrij voor onze keepers en ook die konden de goals niet voorkomen. Zelf scoorden we via een felle Mette nog wel tegen. Vooral in de tweede helft was Sporting vrijwel gelijk en kon Abe een prachtige aanval over vier schijven afronden. Emma keepte weer als vanouds. Wij verbazen ons er niet meer over, maar de tegenstander viel het natuurlijk wel op. Ach: met 2-6 verliezen, dat deden we al vaker.

Gisteren in en tegen de Meern imponeerde de E9. De tegenstander had de vorige wedstrijd met 9-0 gewonnen en met licht samengeknepen billen toog het Legioen naar het Vinexdoolhof Leidsche Rijn. Tot opluchting alles en iedereen kwamen we op tijd aan en speelden we op vertrouwd kunstgras. Het spel golfde heen en weer en tegen goede kansen van de E11 van de Meern stonden schoten op de paal en voorlangs. Even dachten we dat het een Historische Avond zou worden toen Egon een vrije schotkans kreeg, maar helaas miste hij. Maar het is een kwestie van slechts weken voordat hij zijn eerste goal zal maken. Abe stond weergaloos te keepen, maar was toch kansloos bij een klutssituatie en een prachtige boogbal van de beste speler van de tegenstander. De 2-0 was geen reden voor ontspanning bij de coach van de Meern die de scheids graag voor de rust zag fluiten. In de tweede helft bleef het een open wedstrijd met kansen over en weer. Ties en Joran waren een onneembare barrière achterin. Abe, Dore en Broos liepen kilometers en speelden voortreffelijk samen. Voorin combineerden Mette, Sem en Egon er lustig op los. Kans op kans kregen we, maar geen ervan ging erin. We moeten nog wat harder gaan schieten en meer rust bewaren. Allemaal te leren van Roan. Een strakke aanval van de tegenstander ging er wel in, die de wederom vlekkeloos keepende Emma kansloos liet. 3-0 was de eindstand, dat had gewoon 4-4 of 5-5 moeten zijn want de teams waren vrijwel gelijkwaardig. Alleen jammer dat de spelers van de tegenstander het nodig vonden om vervelende opmerkingen te maken, vooral omdat we met drie meisjes spelen. We houden het er maar op dat ze jaloers zijn, want wie wil er nou niet deze drie werelddames in het team hebben.

Zaterdag begint de competitie; het zal niet makkelijk worden tegen soms sterke en grote tegenstanders, maar het vertoonde spel geeft alle vertrouwen.